Budowę obiektów szkolnych składających się z: budynku szkoły, internatu, spichlerza, stodoły i budynku wyprawy lnu i konopi ukończono w sierpniu 1898 roku. 15 września 1898 uruchomiono pierwszy rok nauki. Dyrektorem szkoły został Edmund Bielski, a 15 uczniów pierwszego rocznika uczyli: instruktor do zajęć praktycznych, nauczyciel przedmiotów ogólnokształcących i dojeżdżający z Krosna katecheta. Założeniem szkoły było propagowanie racjonalnej uprawy lnu i konopi dla rozwijającego się w okolicy przemysłu tkackiego. Zakres materiału nauczania oparto na programach i doświadczeniach istniejących już szkół rolniczych w Gródku Jagiellońskim, Horodence, Jagielnicy i innych.
W pierwszych latach nauki uczono następujących przedmiotów: język polski, religia, rachunki, geografia, historia, botanika, zoologia, fizyka, chemia, rolnictwo, hodowla, rachunkowość rolna, zarządzanie gospodarstwem, weterynaria, mleczarstwo, sadownictwo i ustawy rolne. Istotne miejsce w planie zajęć zajmowało nauczanie praktyczne.
W zależności od sezonu młodzież odbywała praktyki dwa lub cztery dni w tygodniu. W lipcu i sierpniu prowadzono również praktyki w gospodarstwie szkolnym w okresie żniw. Wszyscy uczniowie odbywali tygodniowe dyżury w oborze, stajni, chlewni, mleczarni, sadzie, warzywniku i magazynie gospodarstwa. W tym systemie nauczania ferii praktycznie nie było, uczniowie mogli korzystać z dwutygodniowego urlopu i sporadycznych wyjazdów w okresie świątecznym.
W 1905 roku umiera dotychczasowy dyrektor szkoły Edmund Bielski, kierownictwo placówki przejmuje Przemysław Cholewa. Kolejne lata przynoszą szybki rozwój szkoły. Nauczyciele, przy współpracy z okolicznymi rolnikami, zakładają na coraz większym obszarze uprawę lnu ze względu na rozwijający się przemysł lniarski. Przystąpiono także do zało-
żenią chmielami i uprawy wikliny koszykarskiej.
W 1910 roku kierownictwo szkoły przejął Józef Neuman. Szkoła nadal prowadzi bogatą działalność oświatową, organizowane są kursy wieczorowe dla rolników oraz kursy dla nauczycieli szkół powszechnych zawierające elementarne wiadomości z rolnictwa przydatne im w pracy w środowisku wiejskim. Szkoła staje się bardzo popularna, cieszy się uznaniem, osiąga wysokie wyniki nauczania. Jej rozwój zostaje przerwany w momencie wybuchu I wojny światowej w 1914 roku. Wszyscy nauczyciele zostali powołani do wojska, zaś dyrektor Neuman wyjechał. Budynki szkoły zostały
W 1923 roku szkoła była organizatorem zjazdu nauczycieli szkół gospodarstwa wiejskiego z terenu całej Polski. Program nauczania w tym okresie obejmował przedmioty ogólnokształcące, przyrodnicze, zawodowe (rolnictwo, hodowla, rachunkowość) i uzupełniające (ustawy rolne, mleczarstwo, weterynaria). Uczniów oceniano kierując się również takimi kryteriami: pilność w nauce, pilność w zajęciach praktycznych, porządek szkolny, porządek domowy, porządek gospodarski, zachowanie się.
We wrześniu 1924 roku dyrektorem szkoły zostaje Józef Bach, a grono pedagogiczne tworzą: Jan Basza - nauczyciel fachowy, Ludwik Turakiewicz - nauczyciel fachowy, Emil Jaworski - instruktor gospodarstwa. Rok później pracę w szkole podejmuje Walenty Wesołowski, który jest znawcą i zwolennikiem idei spółdzielczości..
Od 1 VI 1929 roku szkoła przechodzi na własność Państwa Polskiego, w związku z tym wprowadzono nowy system go- spodarki wewnętrznej, oddzielono gospodarstwo od szkoły. Szczupłe kredyty państwowe i brak możliwości korzystania z funduszy gospodarstwa źle wpłynęły na sytuację finansową szkoły.
W 1930 roku pracę w szkole podejmuje Władysław Rzepecki, który zmodyfikował działalność Spółdzielni Uczniowskiej. Zajęła się ona prowadzeniem i utrzymaniem stołówki. Stworzono Spółdzielnię Wyżywienia Uczniów, której dochody opierały się na wpływach z fryzjerni, występów kółka teatralnego, orkiestry, sklepiku samoobsługowego. W tym czasie powstała też kasa zapomogowo-pożyczkowa - „Bratnia pomoc".
Od 1 XI 1932 roku postanowieniem rządu zmieniono w szkole 3-letni cykl nauczania na półtoraroczny, zmniejszono również nieco zakres nauczania. Nauka rozpoczynała się 1 XI i trwała do 31 III tego roku, w którym upływało 18 miesięcy. Uległy więc zmianie też plany i programy nauczania, które zostały opracowane przez Ministerstwo Rolnictwa. Nauka odbywała się codziennie po 5 godzin lekcyjnych, a zajęcia praktyczne realizowano w godzinach popołudniowych. Uczono przedmiotów ogólnokształcących (język polski, reli- gia, rachunki i geometria, nauka o Polsce), przyrodniczych (przyroda, fizyka z chemią), zawodowych (rolnictwo, hodowla, weterynaria, sadownictwo i ogrodnictwo).
Od 1IX 1933 roku szkolnictwo rolnicze zostało podporządkowane Ministerstwu Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Szkoła w Suchodole podlegała bezpośredniemu nadzorowi Kuratorium Okręgu Szkolnego we Lwowie.
W 1938 roku nowym dyrektorem został dotychczasowy wizytator szkoły Jan Masior. Jednak we wrześniu 1939 praca szkoły została przerwana przez wybuch II wojny światowej. Już 1IX 1939 roku w okolicach szkoły spadły pierwsze bomby zrzucone przez niemieckich lotników, w czasie kilkudniowych nalotów ani szkoła, ani jej mieszkańcy nie ponieśli strat. Skład grona pedagogicznego w tym czasie był następujący: dyrektor - Jan Masior, nauczyciele: Jan Basza, Emil Jaworski, Jan Kopacz. W wyniku mobilizacji podporucznik Augustyn Jawniak odjechał do swojego oddziału. Ponieważ od 17 IX 1939 w budynkach szkoły swoje kwatery miały formacje wojskowe - przerwano naukę do września następnego roku. W 1940 władze okupacyjne zezwalają na kontynuowanie nauki w szkole 17 uczniów z roku szkolnego 1938/39. Otwarto również Roczną Szkołę Rolniczą z niemiecką nazwą Lan-dwirtschaftschule do której uczęszczało 26 uczniów. Młodzież zakwaterowana była w domach okolicznych gospodarzy, a zajęcia odbywały się w sali jadalnej w szkole. Ta szkoła uległa likwidacji, a w jej miejsce powołano Wyższą Szkołę Rolniczą (Hohere Landbauschule). Z programu nauczania wykluczono naukę literatury narodowej, historię i geografię, ale pomimo zakazu nauczyciele podawali uczniom wiadomości z tych przedmiotów. W związku ze zmianą programową nastąpiły też zmiany personalne.
Stanowisko dyrektora Wyższej Szkoły Rolniczej w Suchodo-le objął z dniem 19IX 1941 roku Władysław Rzepecki, który przyjechał z Miłocina. Dotychczasowy dyrektor Jan Masior został przeniesiony do pracy w Szkole Rolniczo-Spółdzielczej w Myślenicach.
Do Wyższej Szkoły Rolniczej przyjmowano uczniów po małej maturze, we wrześniu 1941 roku rozpoczęto naukę w dwóch równoległych pierwszych klasach (55 uczniów). Natomiast w roku szkolnym 1943/44 uczyło się 85 uczniów w czterech klasach. W 1944 nauczyciele i pracownicy szkoły zostali wysiedleni do wsi Suchodół. W szkole pozostał jedynie Jan Kopacz, który opiekował się inwentarzem szkoły i gospodarstwa.
